ชามาดร, ชามาดา, ชามาตุ หมายถึง [–ดอน] น. ลูกเขย. (ป. ชามาตุ; ส. ชามาตฺฤ).
น. คนที่ไม่มีมดลูก, ผู้ชาย ก็ว่า.
น. ผู้มีศิลปะหรือฝีไม้ลายมือในการต่อสู้.
(สํา) น. ผู้ที่บวชแล้วสึกถึง ๓ หน, ใช้พูดเป็นเชิงตําหนิว่าเป็นคนที่ไม่น่าคบ.
น. ชายที่ยังไม่ได้แต่งงาน.
น. ส่วนริมหรือปลายของสิ่งของบางอย่าง เช่น ชายผ้า ชายจีวร, ส่วนที่สุดเขต, ริม, เช่น ชายป่า ชายแดน ชายทะเล.
น. ชายผ้านุ่งที่ม้วนแล้วสอดไปใต้หว่างขา ดึงขึ้นไปเหน็บขอบผ้านุ่งด้านหลังระดับบั้นเอว, หางกระเบน ก็เรียก.
น. อวัยวะตรงที่เหน็บชายกระเบน.