ชว หมายถึง [ชะวะ] (แบบ) ว. เร็ว, (มักใช้เป็นส่วนหน้าสมาส) เช่น ชวการ ชวกิจ ชวเลข, แผลงเป็น เชาว์ ก็มี.
น. ตอน, ระยะ (ที่ต่อเนื่อง). ก. รับเป็นตอน เช่น รับช่วง เช่าช่วง.
(โบ) น. เมืองเล็กที่ขึ้นแก่ประเทศราช.
ว. สว่าง, รุ่งโรจน์.
ก. สว่างรุ่งโรจน์, โชติช่วง ก็ว่า.
ก. มักใช้พูดเข้าคู่กับคํา ใช้ เป็น ช่วงใช้. (ไทยใหญ่ ช่วง ว่า ใช้).
ก. รับใช้ เช่น เป็นข้าช่วงใช้.
น. ผู้อยู่ในระยะเท้า 'คือ ใกล้เท้า หมายความ ว่า ผู้รับใช้'.