ชลาศัย หมายถึง น. บ่อ, สระ, ทะเล; ปลา. (ส.; ป. ชลาสย).
น. ทะเล, แม่น้ำ, เช่น ข้าเป็นไรแทรกขนสุบรรณบิน เร็วรีบยิ่งมหาวายุพัดกวักกวัดปีกข้ามชลาสินธุ์. (กากี), น้ำ เช่น พระเหลือบเล็งชลาสินธุ์ ในวารินทะเลวน ก็เห็นรูป อสุรกล ซึ่งกลายแกล้งเป็นสีดา. (พากย์นางลอย).
[ชะโลทอน] น. แม่นํ้า, ทะเล, ห้วงนํ้า, ท้องนํ้า. (ป., ส. ชล + อุทร).
ดู ชล, ชล.
ดู ชล, ชล.
ดู ชล, ชล.
ดู ชล, ชล.
ดู ชล, ชล.