ชระมุ่น หมายถึง [ชฺระ] (กลอน) ว. มุ่น, นุ่ม, เช่น ลานโลมวิไลแถงชระมุ่น อกเอย. (นิ. นรินทร์).
[ชฺระ] (กลอน) ก. เมียง, มองดู.
[ชฺระ] (กลอน) ก. ชม, ดู
[ชฺระ] (กลอน) ก. ชะลอ, พยุงให้เคลื่อนไป, ประคองไว้.
[ชฺระ] น. ทางล่อง, ซอกเขา, ลําธาร, เช่น ผู้ชระลองล่วงห้วงมหรรณพ. (ม. คําหลวง ทานกัณฑ์).
[ชฺระ] น. ทางล่อง, ซอกเขา, ลําธาร, เช่น ผู้ชระลองล่วงห้วงมหรรณพ. (ม. คําหลวง ทานกัณฑ์).
[ชฺระ] (กลอน) ก. ทะลึ่งทะลั่ง เช่น จงสองเจ้าอย่าได้ทะลิ่นชระลั่งคอยนั่งเฝ้าพระบาท. (ม. คําหลวง กุมาร).
[ชฺระ] (กลอน) น. ทางลัดไปได้.