กระบือ หมายถึง น. ควาย (มักใช้เป็นทางการ) เช่น รูปพรรณโคกระบือ.(ข. กรฺบี; มลายู เกรฺเบา).
น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Excoecaria cochinchinensis Lour.ในวงศ์ Euphorbiaceae สูง ๑-๒ เมตร ใบด้านบนสีเขียวด้านล่างสีแดงเลือดหมู ใช้ทํายาได้, ลิ้นกระบือ ก็เรียก,จันทบุรีเรียก ใบท้องแดง.
น. ภาชนะสานทึบรูปกลมสูง พื้นก้นเป็นสี่เหลี่ยม.
(ปาก) ว. มากมาย เช่น มีข้าวของเป็นกระบุงโกย ถูกบ่นตั้งกระบุงโกย.
ว. บุ่ม ๆ บ่าม ๆ, ซุ่มซ่าม.
ว. บู้ ๆ บี้ ๆ, บุบ, บุบแฟบ.
น. ตะบูนขาว. (ดู ตะบูน).
น. ชื่อว่านชนิดหนึ่ง หัวและต้นดั่งขมิ้นอ้อย ต้นและใบเขียวหัวขนาดหัวเผือก กลมเกลี้ยงเป็นมัน มีปล้องห่าง ๆ เนื้อขาวฉุนร้อน ถ้าเคี้ยวจะทําให้ฟันโยก เชื่อกันว่าใช้ฝนกับน้ำปูนใสหรือต้มเสียก่อนก็ได้ กินแก้ดานเลือด ดานลม และกระชับมดลูกให้แห้งสนิท. (กบิลว่าน).