ความหมายของคำว่า ' กระบาล '

ความหมายของคำว่า ' กระบาล '
กระบาล หมายถึง [-บาน] น. ส่วนกลางของกะโหลกศีรษะ, หัว, (คำไม่สุภาพ)เช่น ตีกระบาล เขกกระบาล, (โบ) เขียนเป็น กระบาน ก็มีเช่น เพิกหนังทังผมนั้นออกเสียแล้วเอากรวดทรายขัดกระบานศีศะชำระให้ขาวเหมือนพรรณศรีสังข์. (สามดวง); แผ่นกระเบื้อง;ลานกลางหมู่บ้าน เรียกว่า กระบาลบ้าน. (แผลงมาจาก กบาล).

กระบิ ๑
น. แท่ง แผ่น ชิ้น.
กระบิ ๒
น. หญ้าที่ซับซ้อนกันอยู่ในที่ลุ่มหรือในหนอง เช่น ตัดกระบิในหนองเป็นสองหน. (ไกรทอง).
กระบิ้ง
น. นาที่เป็นกระทงเล็ก ๆ, ตะบิ้ง ก็เรียก.
กระบิด
ก. บิดเชือกหรือตอกให้เขม็งจนขอดเป็นปม.
กระบิดกระบวน
น. ชั้นเชิง เช่น ทําจริตกระบิดกระบวนสะบิ้งสะบัด. (ม. ร่ายยาวชูชก), กระเบ็ดกระบวน ก็ใช้. ก. แกล้งทำชั้นเชิงเหมือนไม่เต็มใจเช่น อย่ากระบิดกระบวนนักเลย.
กระบิล
น. ระเบียบ, หมู่. (แผลงมาจาก กบิล).
กระบี่ ๑
(กลอน) น. ลิง เช่น ขุนกระบี่มีกำลังโดดโลดโผน กระโจมโจนจับยักษ์หักแขนขา. (รามเกียรติ์ ร. ๒). (ป., ส. กปิ).