กระบอกเพลา หมายถึง น. ไม้แข็งเช่นเต็งรังทําเป็นปลอกตอกอัดไว้ในรูดุมเกวียนสําหรับสอดเพลาเข้าในรูนั้นป้องกันมิให้รูดุมคราก.
น. ส่วนของเครื่องจักรเครื่องยนต์ ลักษณะเป็นโพรงรูปกระบอกอยู่ในเสื้อสูบ เป็นช่องสําหรับบังคับให้ลูกสูบเคลื่อนไปมา.
(โบ) น. กะโหลกหัว เช่น อีกกระบอกหววมึงกูจะผ่า.(ม. คําหลวง ชูชก), ปักษ์ใต้ว่า บอกหัว.
น. ชื่อปลาน้ำกร่อยและทะเลในสกุล Liza, Valamugil,Oedalechilus และ Mugil วงศ์ Mugilidae ลําตัวค่อนข้างกลม ปากเล็ก มีครีบหลัง ๒ ตอน เกล็ดใหญ่สีเงินมีหลายชนิด มีชื่อเรียกแตกต่างกัน เช่น กระบอกท่อนไต้(L. vaigiensis) กระบอกดํา (L. parsia) กระบอกขาว(V. seheli), กระเมาะ หรือ ละเมาะ ก็เรียก สําหรับปลาขนาดเล็ก, ปักษ์ใต้เรียก ยมก หรือ มก.
น. ดอกไม้, กลีบดอกไม้, เช่น กระบอกทิพย์ผกากวน กาเมศกูเอย. (นิ. นรินทร์), กว่ากลิ่นกระบอกบง - กชเกศเอาใจ.(เสือโค), ใช้ว่า ตระบอก ก็มี. (เทียบอะหม บฺลอก; ไทยใหญ่หมอก; ไทยขาว และ ไทยนุง บอก; เขมร ตฺรบก).
น. ชื่อเพลงไทยทำนองเก่าสมัยอยุธยา ใช้กับบทที่ต้องการรีบด่วน ไปเร็วมาเร็วหรือต้องการให้จบเร็ว เช่นตอนท้าวเสนากุฎต้อนรับแปดกษัตริย์ ในเรื่องสังข์ศิลป์ชัย. (ดึกดําบรรพ์).
(ปาก) น. ผู้เป็นปากเป็นเสียงแทน.
น. ไม้สั้นสําหรับใช้ตี มีรูปกลมบ้าง เหลี่ยมบ้าง คล้ายพลองแต่สั้นกว่า, ใช้ว่า ตระบอง ก็มี. (ข. ฏํบง; ปักษ์ใต้ บอง).