กระแนะกระแหน หมายถึง [-แหฺน] ก. พูดกระทบหรือพูดเป็นเชิงเสียดสี, กระแหนะกระแหนก็ว่า.
ว. โน้น, เช่นโน้น, อย่างโน้น.
น. ชื่อนกชนิดหนึ่ง, ตระไน ก็ว่า เช่น เขาคุ่มกระตรุมกระไตรตระไนนี่สนั่นเสียง. (สรรพสิทธิ์).
น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Irvingia malayana Oliv. exA. Benn. ในวงศ์ Irvingiaceae ใบรูปไข่ ผลเท่ามะกอกหรือมะปรางขนาดเขื่อง เมล็ดแข็ง เนื้อในขาว มีรสมันกินได้, ตระบก มะมื่น หรือ มะลื่น ก็เรียก.
ดู กระโดงแดง (๑).
[-บด] (โบ; เพี้ยนมาจาก กบฏ) น. การประทุษร้ายต่อทางอาณาจักร, ความทรยศ, ขบถ.
(ถิ่น-อีสาน) น. ภาชนะชนิดหนึ่งทําด้วยไม้ขุดรูปวงกลมมีขอบด้ามสั้น สำหรับสงข้าวเหนียวที่นึ่งสุกใหม่ ๆ หรือคนข้าวเหนียวนึ่งให้ลดความร้อนก่อนนำไปใส่ในกล่องข้าว หรือใช้เป็นภาชนะรองถ้วยชามอย่างสำรับ, กระโบม ก็เรียก.(รูปภาพ กระบม)
น. ขบวน, แบบแผน เช่น กระบวนหนังสือไทย, ชั้นเชิง เช่นทํากระบวน งามกระบวนเนตรเงาเสน่ห์งํา; ลําดับ เช่นแลขุนหมื่นชาวสานทังปวงเฝ้าตามกระบวน. (สามดวง);วิธีการ เช่น จัดกระบวนพิจารณาอรรถคดีในโรงศาล, นิยมใช้เข้าคู่กับคํา กระบิด เป็น กระบิดกระบวน.