กระเต็น หมายถึง น. ชื่อนกชนิดหนึ่งในวงศ์ Alcedinidae หัวโต คอสั้นปากแหลมยาวตรงและแข็งแรง ส่วนใหญ่มีสีสวยสดสะดุดตา หากินโดยวิธีพุ่งตัวลงจับปลาในน้ำ มีหลายชนิด เช่น กระเต็นปักหลักหรือ ปักหลัก (Ceryle rudis)กระเต็นน้อยธรรมดา (Alcedo atthis) กระเต็นอกขาว(Halcyon smyrnensis).
ดู ปักหลัก ๒ (๑).
ว. จวนแก่ (ใช้แก่หมาก) ในคําว่า หมากกระเตอะ หรือหมากหน้ากระเตอะ.
ดู กุ้งดีด, กุ้งดีดขัน ที่ กุ้ง ๑.
ว. แรกรุ่น, เพิ่งแตกเนื้อสาว.
ว. อาการที่เด็กเริ่มสอนเดิน เรียกว่า เดินกระเตาะกระแตะ,เตาะแตะ หรือ เตาะ ๆ แตะ ๆ ก็ว่า; ป้อแป้, ไม่แข็งแรง,มักใช้แก่คนสูงอายุ เช่น คุณทวดเดินกระเตาะกระแตะ.
ใช้เข้าคู่กับคํา กระต้วม เป็น กระต้วมกระเตี้ยม.
ก. เบาขึ้น, ทุเลาขึ้น, เช่น อาการไข้กระเตื้องขึ้น, เจริญขึ้น เช่นเดี๋ยวนี้ฐานะเขาค่อยกระเตื้องขึ้น; (โบ) พยุงยกให้เผยอขึ้น.