กระตุ่น หมายถึง น. ตัวตุ่น เช่น กระต่ายเต้นกระตุ่นขุด. (บุณโณวาท).
ก. ใช้มือหรือสิ่งใด ๆ กระแทกเบา ๆ ให้รู้ตัว, โดยปริยายหมายความว่า เตือนหรือหนุน เช่น กระตุ้นให้รีบทํางาน,ช่วยเร่ง เช่น ใช้กระแสไฟฟ้ากระตุ้นหัวใจที่หยุดเต้นให้เต้นต่อไป.
น. กระท่อม, กระต๊อบ, ตูบ ก็ว่า. (ดู ตูบ ๑).
ก. อาการที่อุ้มเด็กเข้าสะเอวหรือสะพายของโตงเตงไป.
น. ชื่อนกชนิดหนึ่งในวงศ์ Alcedinidae หัวโต คอสั้นปากแหลมยาวตรงและแข็งแรง ส่วนใหญ่มีสีสวยสดสะดุดตา หากินโดยวิธีพุ่งตัวลงจับปลาในน้ำ มีหลายชนิด เช่น กระเต็นปักหลักหรือ ปักหลัก (Ceryle rudis)กระเต็นน้อยธรรมดา (Alcedo atthis) กระเต็นอกขาว(Halcyon smyrnensis).
ดู ปักหลัก ๒ (๑).
ว. จวนแก่ (ใช้แก่หมาก) ในคําว่า หมากกระเตอะ หรือหมากหน้ากระเตอะ.
ดู กุ้งดีด, กุ้งดีดขัน ที่ กุ้ง ๑.