กระติก หมายถึง น. ภาชนะสําหรับใส่น้ำติดตัวในเวลาเดินทาง เช่น กระติกของทหารหรือลูกเสือ, ภาชนะสำหรับใส่น้ำเพื่อเก็บความร้อนหรือรักษาความเย็นเป็นต้น, ถ้าใช้ใส่น้ำร้อน เรียกว่า กระติกน้ำร้อน,ถ้าใช้ใส่น้ำแข็ง เรียกว่า กระติกน้ำแข็ง.
ใช้เข้าคู่กับคํา กระตุก เป็น กระตุกกระติก.
ใช้เข้าคู่กับคํา กระตุ้ง เป็น กระตุ้งกระติ้ง.
น. ชื่อนกขนาดเล็กในวงศ์ Estrildidae ใช้หญ้าทํารังเป็นรูปกลมอยู่บนต้นไม้ ปากรังอยู่ด้านล่าง มีหลายชนิด เช่น กระติ๊ดเขียว หรือ ไผ่ (Erythrura prasina) กระติ๊ดแดง หรือ สีชมพูดง(Amandava amandava) กระติ๊ดท้องขาว (Lonchuraleucogastra) กินเมล็ดพืช, กะทิ ก็เรียก.
น. ชื่อนกขนาดเล็กชนิด Lonchura punctulata ในวงศ์ Estrildidaeสีน้ำตาลกระขาว อกขาวมีลายสีน้ำตาลคล้ายเกล็ดปลา ปากดําอาศัยอยู่รวมกันเป็นฝูงเล็ก ๆ กินเมล็ดพืช.
(ปาก) ว. เล็กน้อย, เล็กนิดเดียว, เช่น เสื้อตัวนี้ติดกระดุมเม็ดกระติ๊ดเดียว ขอเกลือสักกระติ๊ดหนึ่ง, ติ๊ดเดียว หรือติ๊ดหนึ่ง ก็ว่า.
(ถิ่น-อีสาน) น. ภาชนะสานรูปกลม มีฝาครอบ สําหรับบรรจุข้าวเหนียวนึ่ง.
ก. รีบร้อน, เร่งรีบ, ขมีขมัน, มีใจฝักใฝ่เร่งร้อน.