กระแด้ง หมายถึง (ถิ่น-อีสาน) น. เรียกชายหรือหญิงที่เป็นหมันว่า พ่อกระแด้งแม่กระแด้ง. ว. คดไปมา. (ปาเลกัว).
ว. กระแดะ, ดัดจริต, เช่น อย่าทําดื้อกระแด้แร่เลยแม่เอ๋ย.(มณีพิชัย).
ว. อาการที่ดิ้นอยู่กับที่ ในคําว่า ดิ้นกระแด่ว ๆ, แด่ว ๆ ก็ว่า.
(ปาก) ก. ดัดจริต, ทำในสิ่งที่ไม่น่าทำ.
(ปาก) ก. ดัดจริตดีดดิ้น, แดะแด๋ ก็ว่า.
ว. โอนไปโอนมา, ยกขึ้นยกลง.
ว. มีกิริยามารยาทไม่เรียบร้อย; โยกเยก, โอนไปโอนมา, โดกเดกก็ว่า.
น. ใบเรือ เช่น เสากระโดง คือ เสาใบเรือ; ส่วนที่อยู่บนหลังปลาบางชนิด เช่น ปลากัด ปลาฉลาม มีลักษณะเป็นแผ่นตั้งคล้ายใบเรือ. (ข. โกฺฎง ว่า ใบเรือ).