ความหมายของคำว่า ' กระเดาะ '

กระเดาะปาก
ก. ทําให้เกิดเสียงดังด้วยการใช้ลิ้นดันเพดาน เป็นต้นแล้วสลัดลง.
กระเดิด ๑
(ถิ่น-อีสาน) น. ปลากระดี่. (ดู กระดี่ ๑).
กระเดิด ๒
ก. ลงกันไม่สนิท, กระดกสูงกว่าพื้น, เช่น กระดานกระเดิด.
-กระเดี้ย
ใช้เข้าคู่กับคํา กระดัก และ กระดิก เป็น กระดักกระเดี้ย และกระดิกกระเดี้ย.
กระเดียด ๑
ก. เอาเข้าข้างสะเอว เช่น กระเดียดกระจาด. (ข. กณฺเฎียต).
กระเดียด ๒
ว. ค่อนข้าง, หนักไปทาง, เช่น กระเดียดเปรี้ยว หน้าตากระเดียดไปทางแม่.
-กระเดียม
ใช้เข้าคู่กับคํา กระดี้ เป็น กระดี้กระเดียม.