กระดอ หมายถึง น. อวัยวะสืบพันธุ์ของชายหรือสัตว์เพศผู้บางชนิด.
น. ส่วนแข็งที่หุ้มตัวสัตว์บางชนิดเช่น เต่า ปู หรือแมงดาทะเล.(ทางเหนือว่า ออง).
น. ไม้สําหรับสงฟางในเวลานวดข้าว เช่น ด่าตีกันด้วยเคียวไม้กระตักและไม้กระดองหาย. (ลักษณะธรรมนูญ), ดอง ดองหายดองฉาย ขอฉาย หรือ คันฉาย ก็เรียก.(รูปภาพ กระดองหาย)
ก. สะท้อนขึ้น.
น. ชื่อไม้เถาเนื้ออ่อนชนิด Gymnopetalum cochinchinense(Lour.) Kurz ในวงศ์ Cucurbitaceae เถา ๕ เหลี่ยม มีมือจับผล ๑๐ เหลี่ยม สุกสีส้ม มีรสขม ใช้ทํายาได้, ขี้กาดง หรือขี้กาเหลี่ยม ก็เรียก.
ว. ไม่มีแรง, ขยับเขยื้อนไม่ใคร่ได้, เกือบจะหมดกําลังกาย, เช่นเพิ่งหายไข้ใหม่ ๆ จะลุกจะนั่งก็กระดักกระเดี้ย, ไม่ใคร่ไหว เช่นหากินกระดักกระเดี้ย.
ดู การเวก ๓.
น. ชื่อไม้ต้นชนิด Cananga odorata (Lam.) Hook.f. etThomson ในวงศ์ Annonaceae ดอกหอม กลีบบาง มี ๖ กลีบดอกใช้กลั่นน้ำมันหอมได้, กระดังงาใหญ่ สะบันงา หรือสะบันงาต้น ก็เรียก. (เทียบมลายู canaga, kananga); พรรณไม้ชนิดนี้มีพันธุ์หนึ่งเป็นไม้พุ่ม ดอกมักมีกลีบมากกว่า ๖ กลีบหอมอ่อน เรียกว่า กระดังงาสงขลา [Cananga odorata Hook.f.et Thomson var. fruticosa (Craib) J. Sinclair].