กระซี้กระซ้อ หมายถึง ว. อาการที่พูดสนิทชิดเชื้อเพื่อความเสน่หา.
น. พนักงาน, ตําแหน่ง. (พจน). (เทียบ กระทรวง).
ก. พูดกันเบา ๆ.
น. ซุ้ม.
น. ชื่อแรดชนิด Dicerorhinus sumatrensis ในวงศ์ Rhinocerotidaeมี ๒ นอ ขนดกกว่าแรดชนิดอื่น เป็นแรดขนาดเล็กที่สุด.
ใช้เข้าคู่กับคํา กระโซ เป็น กระโซกระเซ.
ก. อาการที่ของเหลวเช่นน้ำเป็นต้นกระเด็นเป็นฝอย.
ว. เซ่อเซอะ, เร่อร่า, เช่น ผัวเขาจริง ๆ วิ่งกระเซอ. (รามเกียรติ์พลเสพย์), นิยมใช้เข้าคู่กับคํา กระเซอะ เป็น กระเซอะกระเซอ.