-กระซ้อ หมายถึง ใช้เข้าคู่กับคํา กระซี้ เป็น กระซี้กระซ้อ.
ว. กระย่องกระแย่ง, ซ่องแซ่ง ก็ว่า.
น. ชื่อพนักงานพวกหนึ่งในเรือเดินทะเล มีหน้าที่รักษาพัสดุตลอดจนสินค้าทั่วไปในระวางเรือด้วย เรียกเต็มว่ากระซับปากเรือ.
(โบ) ว. กระจ่าง เช่น กระซ่างฟ้าเห็นกัน. (ม. คําหลวง สักบรรพ),กระช่าง ก็ว่า.
(กลอน) ก. พูดเบา ๆ เช่น ค่อยกระซาบคําเกลี้ยง. (ลอ), นิยมใช้เข้าคู่กับคํา กระซิบ เป็น กระซิบกระซาบ.
ก. ค่อยเบียดเข้าไป.
ว. อาการที่ร้องไห้ค่อย ๆ.
ก. ค่อยกระแซะเข้าไป เช่น เจ้าก็ระรี่ระริกกระซิกกระซวย.(ม. ร่ายยาว ชูชก).