กระชง หมายถึง (โบ) ว. งง, ชะงัก, ประหม่า, เช่น นอนกระชงใจคราง ครั่นแค้น.(นิ. ตรัง), ภาษาถิ่นปักษ์ใต้ใช้ว่า ชง.
ว. ชดช้อย.
ใช้เข้าคู่กับคํา กระชุ่ม เป็น กระชุ่มกระชวย.
(โบ; กลอน) ก. กระฉอก เช่น กระชอกชอกชล กระมลมลมาลย์.(ประชุมหนังสือเก่า ภาค ๒). (ไทยเหนือ ซอก ว่า ตำ, กระทุ้ง).
น. เครื่องกรอง โดยปรกติสานด้วยผิวไม้ไผ่ ใช้กรองกะทิเป็นต้น.
น. ชื่อแมลงชนิด Gryllotalpa orientalis ในวงศ์ Gryllotalpidaeลําตัวยาว ขนาดย่อมกว่านิ้วก้อยเล็กน้อย สีน้ำตาล ปีกสั้น บินได้ในระยะใกล้ ขาคู่หน้าสั้นแบน รูปร่างคล้ายอุ้งมือ ปลายมีหนามแข็ง ใช้ขุดดิน อาศัยอยู่ในดิน กินรากพืชและแมลงเล็ก ๆ.
(โบ) ว. มาก, ใหญ่, เช่น ผักกาดกองกระชอมก็มี. (ม. คําหลวงมหาพน).
น. ดอกไม้เพศผู้ของพรรณไม้เลื้อย เช่น ฟักทอง บวบ ซึ่งเรียกกันว่า ดอกถวายพระ.