ค้นหาหมวดอักษร ก

ค้นหาจาก : คำศัพท์ ความหมาย

 

ค้นหา

ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน

• ความหมายของคำว่า ' กระเจิดกระเจิง '

  กระเจิดกระเจิง  หมายถึง ว. แตกหมู่เพ่นพ่านไป, เตลิดไป, เช่น กองทัพข้าศึกถูกตีแตกกระเจิดกระเจิงไป. (ดู กระเจอะกระเจิง).

คำที่ใกล้เคียงกัน

• กระเจี้ยง

  น. ชื่อกล้วยไม้อิงอาศัยชนิด Epigeneium amplum (Lindl.)Summerh. ในวงศ์ Orchidaceae ดอกใหญ่ ทั้งกลีบนอกและกลีบในสีเหลืองประแดง, เอื้องศรีเที่ยง ก็เรียก.

• กระเจี๊ยบ

  น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Abelmoschus esculentus (L.) Moenchในวงศ์ Malvaceae ผลสีเขียว ยาวประมาณ ๑๒ เซนติเมตรใช้เป็นผัก, กระเจี๊ยบมอญ มะเขือทวาย หรือ มะเขือมอญ ก็เรียก.

• กระเจี๊ยบเปรี้ยว

  น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Hibiscus sabdariffa L. ในวงศ์ Malvaceaeเปลือกต้นมีปอเหนียวทนทาน ผลสีแดง ใช้ทําแยม, กระเจี๊ยบแดงก็เรียก, พายัพเรียก เกงเขง หรือ เกงเคง.

• กระเจียว

  น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Curcuma sessilis Gage ในวงศ์Zingiberaceae ลักษณะคล้ายต้นกระชาย มีหัวใต้ดินขณะออกดอกไม่มีใบ ช่อดอกเป็นช่อตั้ง ดอกสีขาว อยู่ระหว่างกาบสีขาวปลายสีม่วงใช้ประกอบอาหารได้, พายัพเรียก อาวแดง.

• กระเจี๊ยว

  (ปาก) น. อวัยวะสืบพันธุ์เด็กชายเล็ก ๆ, เจี๊ยว หรือ อ้ายเจี๊ยว ก็ว่า.

• กระแจะ ๑

  น. ผงเครื่องหอมต่าง ๆ ที่ประสมกันสําหรับทาหรือเจิมโดยปรกติมีเครื่องประสม คือไม้จันทน์ แก่นไม้หอมชะมดเชียง หญ้าฝรั่น.

• กระแจะ ๒

  น. ชื่อไม้ต้นขนาดเล็กชนิด Naringi crenulata (Roxb.)Nicolson ในวงศ์ Rutaceae ขึ้นในป่าเบญจพรรณ ต้นและกิ่งมีหนามเปลือกขรุขระสีเทา ดอกเล็กสีขาวเป็นช่อสั้น ยาวประมาณ ๒ เซนติเมตร กลิ่นหอมอ่อน ท่อนไม้ฝนกับน้ำใช้เป็นเครื่องประทิ่นผิว รากใช้ทํายา, กะแจะ กะแจะ ขะแจะ ตุมตังหรือ พญายา ก็เรียก.