กระจิ๋ว หมายถึง ว. เล็ก ๆ, จิ๋ว.
(ปาก) ว. เล็กมาก.
(ถิ่น-โคราช) น. เมล็ดของต้นแสลงใจ.
ใช้เข้าคู่กับคํา กระจู๋ เป็น กระจู๋กระจี๋.
น. สิ่งที่รวมกันอยู่เป็นกลุ่ม, ลักษณนามเรียกสิ่งที่มัดรวมกันเป็นกลุ่ม เช่น หอม ๒ กระจุก กระเทียม ๓ กระจุก. ก. รวมกันอยู่เป็นกลุ่ม เช่น ธุรกิจใหญ่ ๆ กระจุกกันอยู่ในตัวเมือง.
ว. เล็ก ๆ น้อย ๆ, เบ็ดเตล็ดคละกัน, เช่น ในกระเป๋าถือมีแต่ของกระจุกกระจิก, จุกจิก ก็ว่า.
ว. กระจายจากกันอย่างสับสนไม่เป็นระเบียบ.
ก. พูดกันเบา ๆ ทําเสียงเล็กเสียงน้อยน่าเอ็นดู, จุ๋งจิ๋ง ก็ว่า. ก. อาการที่พูดกันเบา ๆ ทำเสียงเล็กเสียงน้อยน่าเอ็นดู,จุ๋งจิ๋ง ก็ว่า.