กระจายเสียง หมายถึง ก. ส่งเสียงแพร่ไกลออกไป.
น. ชื่อว่านชนิดหนึ่ง ต้นและใบดังเถาผักบุ้งเทศ แต่ไม่มีหัวมีดอกและฝักอย่างผักบุ้งเทศ เชื่อกันว่าว่านชนิดนี้ใช้เมล็ดตําละลายกับเหล้าแก้พิษเสือ พิษจระเข้ และพิษสุนัขบ้า.(กบิลว่าน).
น. กระเจา. (ดู กระเชา).
ใช้เข้าคู่กับคํา กระจุก เป็น กระจุกกระจิก.
ใช้เข้าคู่กับคํา กระจุ๋ง เป็น กระจุ๋งกระจิ๋ง.
ว. เล็กน้อย เช่น ตัวกระจิดนิดกว่าแมว. (ประพาสธารทองแดง).
ใช้เข้าคู่กับคํา กระจุบ เป็น กระจุบกระจิบ.
น. ชื่อนกขนาดเล็กในวงศ์ Sylviidae ร้องเสียงจิบ ๆ มีหลายชนิดเช่น กระจิบธรรมดา (Orthotomus sutorius) กระจิบคอดํากระจิบหัวแดง (O. atrogularis) (O. sepium) กินแมลง.