กระจอนหู หมายถึง (ถิ่น) น. ตุ้มหู. (ลัทธิ. ภาค ๑๘ ตอน ๑).
ว. จ้อย, เล็กน้อย, เช่น เดินร่อยเรี่ยงามตรูกระจ้อย.(ประพาสธารทองแดง).
ว. จ้อย, น้อย ๆ, เล็กนิด.
(ปาก) ก. เปิด, โจ่งแจ้ง.
ว. แจ่มแจ้ง, ชัดเจน.
(กลอน) ก. เป็นจัก ๆ เช่น กระจักกระจังบัลลังก์บัวหงายธูปรองทองทราย สลับด้วยแก้วแกมนิล. (พากย์).
น. ชื่อลายอย่างหนึ่ง ใช้เป็นลวดลายสําหรับเครื่องประดับที่อยู่บนชั้นหรือตามขอบของสิ่งบางอย่าง เช่น ชั้นฐานธรรมาสน์กระจังมีหลายแบบ เช่น กระจังตาอ้อย กระจังเจิม กระจังปฏิญาณ,เครื่องประดับที่มีลวดลายชนิดนี้ เรียกว่า ตัวกระจัง ใช้ประดับหลังเฟี้ยมลับแลและอื่น ๆ.
น. ชื่อปลาน้ำกร่อยชนิด Periophthalmodon schlosseriในวงศ์ Periophthalmidae พบในบริเวณป่าชายเลน รูปร่างการเคลื่อนไหวและความสามารถขึ้นมาพ้นน้ำได้คล้ายปลาจุมพรวดซึ่งมีขนาดใหญ่กว่า มีครีบอกเป็นกล้ามเนื้อใช้ต่างตีนช่วยครีบหาง ทํารูลึกอยู่ในเลน เคลื่อนไหวได้รวดเร็วบนผิวเลนและผิวน้ำ ปีนเกาะบนที่ชันและกระโจนเป็นห้วง ๆ ได้, เขียนเป็นกะจัง ก็มี.