กระจกเว้า หมายถึง น. วัตถุที่มีผิวมัน ลักษณะกลีบบัวหงาย สามารถสะท้อนแสงให้เกิดภาพจริงหัวกลับได้บนจอที่ขวางรับแสงสะท้อน.
น. กระจกสีชนิดบาง ลักษณะเป็นสี่เหลี่ยมมีสีต่าง ๆ ใช้ประดับอาคาร วัตถุ หรือเครื่องใช้เป็นต้น.
น. ชื่อสัตว์เคี้ยวเอื้องในวงศ์ Tragulidae ที่เล็กที่สุด รูปร่างคล้ายกวาง แต่ไม่มีเขา ตัวผู้มีเขี้ยวแหลมคมงอกออกมาซึ่งมีผู้นิยมใช้เป็นเครื่องราง มี ๒ ชนิด คือ กระจงควาย (Tragulus napu) สูงราว๓๕ เซนติเมตร และกระจงเล็ก (T. javanicus) สูงราว ๒๕เซนติเมตร, พายัพเรียก ไก้. (มลายู กันจิล).
(กลอน) น. ต้นสลิด เช่น กระทุ่มกระจรแล้ คชน้าวกาหลง.(พงศ. เหนือ). (แผลงมาจาก ขจร).
(กลอน) ก. ฟุ้งไป เช่น ให้กระจรกิจจาในนุสนธิ์. (พาลีสอนน้อง).(แผลงมาจาก ขจร).
น. ชื่อนกขนาดเล็กในวงศ์ Passeridae ตัวลาย มี ๔ ชนิดชนิดที่มีชุกชุมอาศัยตามชายคาบ้านเรือน เรียก กระจอกบ้าน(Passer montanus) อีก ๓ ชนิด คือ กระจอกตาล (P. flaveolus)กระจอกป่าท้องเหลือง (P. rutilans) และกระจอกใหญ่(P. domesticus).
(โบ) น. เล็บ เช่น กระจอกสอกายใหญ่หน้าเล็กลาน หล็อนแฮ.(ตําราช้างคําโคลง). (ข. กฺรจก ว่า เล็บ).
ว. เขยก (ใช้แก่ขา). (ข. ขฺจก ว่า ขาพิการ); (ปาก) ไม่สำคัญ, เล็กน้อย,เช่น เรื่องกระจอก, .ต่ำต้อย เช่น คนกระจอก.