โกลาหล หมายถึง [-หน] น. เสียงกึกก้อง. ว. อื้ออึง, เอิกเกริก, วุ่นวาย, (โบ; กลอน)ใช้เป็น โกลา โกลี ก็มี เช่น เสียงโห่โกลาเกรียงไกร. (คําพากย์),พระกุมารโกรธใจเป็นโกลี. (ไชยเชฐ). (ป., ส.).
น. กุ้ง. (อนันตวิภาค).
[-วิด] (แบบ) ว. ฉลาด, ชํานิชํานาญ, รอบรู้ในการอันใดอันหนึ่ง,เช่น อัศวโกวิท ว่า ผู้มีความชํานาญในเรื่องม้า. (ป., ส.).
[-ลาระ] (แบบ) น. ไม้ทองหลาง. (ป.).
[โกด] น. ที่ใส่ศพนั่ง เป็นรูปกลมทรงกระบอก ฝาครอบมียอด,ที่ใส่กระดูกผี มีขนาดต่าง ๆ ฝาครอบมียอด; คลัง. (ส.).
[โกด] น. ฝัก, กระพุ้ง; ดอกไม้ตูม เช่น ชมช่อไม้เหมือนแก้มโกศเกลา. (ทวาทศมาส).
[-สน] ว. ฉลาด. (ส.).
[โกด] (โบ) น. โกศ. (ดู โกศ ๑).