ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน


 

  • ความหมายของคำว่า ' โกรย '

    โกรย  หมายถึง [โกฺรย] น. หลัง เช่น โจนบหลยวโกรยเกรง ท่านข้า. (ยวนพ่าย),อกกระอุกรยมโกรย กระด้าง. (ทวาทศมาส). (ข.).

advertisement

 

คำที่ใกล้เคียงกัน

  • โกรศ

    [โกฺรด] น. เสียงร้อง; มาตราวัด เท่ากับ ๕๐๐ คันธนู. (ส.).

  • โกโรโกเต

    (ปาก) ว. ไม่แน่นหนา, จวนพัง.

  • โกโรโกโรก

    (ปาก) ว. แบบบาง, ไม่มั่นคง; ผอมแห้ง, ขี้โรค.

  • โกโรโกโส

    (ปาก) ว. โกรงเกรง, ไม่มั่นคง, เช่น กระท่อมโกโรโกโส; ต่ำต้อยเช่น คนโกโรโกโส.

  • โกลง

    [โกฺลง] (โบ) ว. โคลง เช่น โกลงกลึงถึงสถานเปรียบแป้น.(ปฏิสังขรณ์วัดป่าโมก).

  • โกลน

    [โกฺลน] น. ห่วงที่ห้อยลงมาจากอานม้า ๒ ข้างสําหรับสอดเท้ายันในเวลาขึ้นหรือขี่; ไม้ท่อนกลม ๆ ที่วางเป็นระยะ ๆเพื่อลากของที่หนัก มาบนนั้น. ก. เกลาไว้, ทําเป็นรูปเลา ๆไว้, เช่น โกลนไม้ โกลนเรือ; เรียกเรือที่ทําจากซุงเพียงเปิดปีกเจียนหัวเจียนท้ายเป็นเลา ๆ พอให้มีลักษณะคล้ายเรือ แต่ยังไม่ได้ขุด ว่า เรือโกลน.(รูปภาพ โกลน)

  • โกลาหล

    [-หน] น. เสียงกึกก้อง. ว. อื้ออึง, เอิกเกริก, วุ่นวาย, (โบ; กลอน)ใช้เป็น โกลา โกลี ก็มี เช่น เสียงโห่โกลาเกรียงไกร. (คําพากย์),พระกุมารโกรธใจเป็นโกลี. (ไชยเชฐ). (ป., ส.).

 


พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์

จุดประสงค์ของเว็บ เพื่อสนับสนุนการใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องตามความหมายของแต่ละคำ ขอบคุณข้อมูลจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒