โกรญจ หมายถึง [โกฺรนจะ] (กลอน) น. โกญจ, นกกระเรียน, เช่น กาโกรญจโกกิล.(สมุทรโฆษ).
[โกฺรด] (โบ) ว. ว่องไว, แข็งแรง; เต็มที่, เต็มกําลัง, เช่นผอมเหมือนกวางโกรกโกรด. (มโนห์รา); เปลี่ยว, คะนอง,เช่น ควายโกรด; โดดเดี่ยว; โตรด ก็ใช้.
[โกฺร-] ดู โกสน.
[โกฺรด] ก. ขุ่นเคืองใจอย่างแรง, ไม่พอใจอย่างรุนแรง, ราชาศัพท์ว่า'ทรงพระโกรธ' ก็ใช้ เช่น ก็จะทรงพระโกรธดั่งเพลิงกาล. (อิเหนา).(ส. โกฺรธ).
ก. โกรธจัด, เกรี้ยวโกรธ ก็ว่า.
ก. โกรธเอาจริงเอาจัง, โกรธมาก, ขึ้งโกรธ ก็ว่า.
[โกฺร-] (กลอน) ก. โกรธ.
[โกฺร๋น] ว. ร่วงโรยเกือบหมด, มีอยู่น้อย, มีห่าง ๆ, เช่น ต้นไม้ใบโกร๋น, มีผมน้อย ในคำว่า หัวโกร๋น.โกร๋นเกร๋น (ปาก)ว. โกร๋น.