โกร้ หมายถึง ว. ค้า, เช่น ยืนโกร้.
[โกฺรก] ก. เทให้ไหลเรื่อยไปยังที่หมาย เช่น โกรกน้ำ, เทให้ไหลลงไป เช่น เอาน้ำโกรกหัว; เลื่อยกระดานไปตามยาวหรือตามแนวที่กําหนด เช่น โกรกไม้; พัดอยู่เรื่อย ๆ เช่นลมโกรก. น. ซอกลึกของเขา, โตรก ก็ว่า.
น. โตรกไตร, โกรก หรือ โตรก ก็ว่า.
น. หุบผาลึกชันและแคบมาก มีหน้าผาชัน ๒ ข้าง มักมีลําธารอยู่เบื้องล่าง.
ก. โกรกหัวโดยใช้น้ำต้มกับหัวหอมและใบมะขามเพื่อแก้หวัด.
[โกฺรกกฺราก] น. ชื่อเครื่องมือสําหรับไชไม้; กระบอกไม้ไผ่มีหลักปักอยู่กลางเติ่งสําหรับทอดดวด.(รูปภาพ โกรกกราก)
[โกฺรง] ว. เสียงกระแทกดังโครม ๆ เช่น กระทุ้งเส้ากราวโกรง.(สุบิน).
[โกฺร่ง] น. เครื่องบดยารูปคล้ายครกหรือถ้วย มีสากสําหรับบดให้ละเอียด, ลักษณนามว่า ใบ; ภาชนะรูปอย่างกล่องมีลิ้น ใช้ตามบ่อนเบี้ยสําหรับใส่อีแปะ.