โกย หมายถึง ก. อาการที่ใช้มือหรือสิ่งอื่นคุ้ยหรือกวาดสิ่งต่าง ๆ เช่น ข้าวถ่าน มาทีละมาก ๆ, ขนหรือรวบเอาไปเป็นจํานวนมาก;(ปาก) วิ่งหนีไปโดยเร็ว.
ก. ฝืนท้อง, ใช้มือทั้ง ๒ ช้อนท้องเพื่อให้หายแน่นท้องเป็นต้น.
ว. ค้า, เช่น ยืนโกร้.
[โกฺรก] ก. เทให้ไหลเรื่อยไปยังที่หมาย เช่น โกรกน้ำ, เทให้ไหลลงไป เช่น เอาน้ำโกรกหัว; เลื่อยกระดานไปตามยาวหรือตามแนวที่กําหนด เช่น โกรกไม้; พัดอยู่เรื่อย ๆ เช่นลมโกรก. น. ซอกลึกของเขา, โตรก ก็ว่า.
น. โตรกไตร, โกรก หรือ โตรก ก็ว่า.
น. หุบผาลึกชันและแคบมาก มีหน้าผาชัน ๒ ข้าง มักมีลําธารอยู่เบื้องล่าง.
ก. โกรกหัวโดยใช้น้ำต้มกับหัวหอมและใบมะขามเพื่อแก้หวัด.
[โกฺรกกฺราก] น. ชื่อเครื่องมือสําหรับไชไม้; กระบอกไม้ไผ่มีหลักปักอยู่กลางเติ่งสําหรับทอดดวด.(รูปภาพ โกรกกราก)