โกมล ๑ หมายถึง ว. อ่อน, งาม, หวาน, ไพเราะ, เช่น กรรณาคือกลีบกมลโก-มลกามแกล้งผจง. (สมุทรโฆษ). (ป., ส.).
น. ดอกบัว เช่น ก็ทัดทานวาริชโกมล. (ม. คําหลวง มหาราช).(ป. กมล).
น. บัวแดง. (ป.).
น. พลอยสีแดงเข้ม. (ส. โกเมท ว่า พลอยซึ่งได้มาจากเทือกเขาหิมาลัยและแม่น้ำสินธุ มีลักษณะ ๔ ประเภท คือ สีขาว สีเหลืองซีดสีแดง สีน้ำเงิน).
น. ดอกบัว, บัว. (เลือนมาจาก โกมุท).
ก. อาการที่ใช้มือหรือสิ่งอื่นคุ้ยหรือกวาดสิ่งต่าง ๆ เช่น ข้าวถ่าน มาทีละมาก ๆ, ขนหรือรวบเอาไปเป็นจํานวนมาก;(ปาก) วิ่งหนีไปโดยเร็ว.
ก. ฝืนท้อง, ใช้มือทั้ง ๒ ช้อนท้องเพื่อให้หายแน่นท้องเป็นต้น.
ว. ค้า, เช่น ยืนโกร้.