ความหมายของคำว่า ' โก่น '

โก๋น
(ถิ่น-พายัพ, อีสาน) น. โพรงไม้, รูที่อยู่ตามลําต้นไม้. ว. เรียกผึ้งที่ทํารังในโพรงไม้ว่า ผึ้งโก๋น.
โกปินำ
(โบ; กลอน) น. ผ้าปิดของลับ เช่น แล้วเกี่ยวรัดโกปินํา.(รามเกียรติ์ ร. ๑). (ป. โกปิน).
โกมล ๑
ว. อ่อน, งาม, หวาน, ไพเราะ, เช่น กรรณาคือกลีบกมลโก-มลกามแกล้งผจง. (สมุทรโฆษ). (ป., ส.).
โกมล ๒
น. ดอกบัว เช่น ก็ทัดทานวาริชโกมล. (ม. คําหลวง มหาราช).(ป. กมล).
โกมุท
น. บัวแดง. (ป.).
โกเมน
น. พลอยสีแดงเข้ม. (ส. โกเมท ว่า พลอยซึ่งได้มาจากเทือกเขาหิมาลัยและแม่น้ำสินธุ มีลักษณะ ๔ ประเภท คือ สีขาว สีเหลืองซีดสีแดง สีน้ำเงิน).
โกเมศ
น. ดอกบัว, บัว. (เลือนมาจาก โกมุท).