โกทัณฑ์ หมายถึง น. เกาทัณฑ์. (ป., ส.).
น. ลูก. (ข. กูน).
ก. ขูดผมหรือขนด้วยคมมีด. น. ชื่อวันที่พระสงฆ์ในเมืองไทยปลงผม ตรงกับวันขึ้น ๑๔ ค่า หรือ แรม ๑๔ ค่า ถ้าเป็นเดือนขาดก็เป็นแรม ๑๓ ค่า เรียกว่า วันโกน, คู่กับ วันพระ; (ปาก)ชื่อวันก่อนวันพระวันหนึ่งได้แก่วันขึ้น ๗ ค่า ขึ้น ๑๔ ค่าแรม ๗ ค่า และแรม ๑๔ ค่า ถ้าเป็นเดือนขาดก็แรม ๑๓ ค่าเรียกว่า วันโกน.
ก. ก่น.
(ถิ่น-พายัพ, อีสาน) น. โพรงไม้, รูที่อยู่ตามลําต้นไม้. ว. เรียกผึ้งที่ทํารังในโพรงไม้ว่า ผึ้งโก๋น.
(โบ; กลอน) น. ผ้าปิดของลับ เช่น แล้วเกี่ยวรัดโกปินํา.(รามเกียรติ์ ร. ๑). (ป. โกปิน).
ว. อ่อน, งาม, หวาน, ไพเราะ, เช่น กรรณาคือกลีบกมลโก-มลกามแกล้งผจง. (สมุทรโฆษ). (ป., ส.).
น. ดอกบัว เช่น ก็ทัดทานวาริชโกมล. (ม. คําหลวง มหาราช).(ป. กมล).