กรวยป่า หมายถึง ดู กรวย ๒ (๒).
[กะระ-, กอระ-] (แบบ) น. นกการเวก. (ไตรภูมิ). (ป., ส. กรวีก).
[กะระ-, กอระ-] น. ชื่อภูเขาชั้นที่ ๓ ในหมู่เขาสัตบริภัณฑ์ที่ล้อมเป็นวงกลมรอบเขาพระสุเมรุ. (ป.; ส. กรวีก). (ดู สัตบริภัณฑ์, สัตภัณฑ์).
[กฺระ-] (โบ; กลอน) ว. กระสานติ์, สงบ, ราบคาบ,เช่น ดำรงกรษัตรให้กรสานต์. (ยวนพ่าย).
[กฺระสาบ] (แบบ) น. กระษาปณ์ เช่น แลพราหมณ์น้นนได้ทองร้อยกรสาปน เปนลาภด้วยเดอรขอทานทุกวันวารแก่มหาชนทงงหลายบมิขาดเลย. (ม. คําหลวง ชูชก). (ส. การฺษาปณ).
[กะระ-] น. 'การชําระมือให้หมดจด', พิธีอย่างหนึ่งของพราหมณ์ก่อนที่จะประกอบพิธีใด ๆ จะต้องชำระมือให้สะอาดเสียก่อน,กระสูทธิ์ ก็ว่า. (ส. กรศุทฺธิ).
ก. ม้วนด้ายเข้าหลอดด้วยไนหรือเครื่องจักร; ควง เช่นกรเกาะขอกรอธาร เงือดง้าง. (ลิลิตพยุหยาตรา).
ก. แสดงกิริยาเลียบเคียงกันในเชิงชู้สาว มักเป็นอาการที่ผู้ชายหนุ่ม ๆ แต่งตัวแล้วชวนเพื่อนกันเที่ยวเกี้ยวผู้หญิง เช่น นักเลงหนุ่มหนุ่มนั้น เที่ยวกรอ. (พิธีทวาทศมาส), บางทีก็ใช้ว่า กรอผู้หญิง. ว. อาการที่ติดพันกันในเชิงชู้สาว เช่น หนุ่มคนนี้มีผู้หญิงติดกรอทีเดียว.