แกล้ว หมายถึง [แกฺล้ว] ว. กล้า, องอาจ, เก่ง, ว่องไว.
[แกฺละ] น. ผมเด็กผู้ชายที่เอาไว้เป็นแหยมตรงแง่ศีรษะเรียกว่า ผมแกละ.
(ถิ่น-พายัพ) น. กาแล, ชื่อไม้เครื่องเรือนที่ต่อจากปั้นลมทั้ง ๒ ด้านไปไขว้กัน อยู่ตอนบนสุดของหลังคาที่ยื่นจากจั่ว อาจสลักลวดลายตามแต่จะเห็นงาม, บางถิ่นเรียก กะแล.
น. ชื่อไม้พุ่มรอเลื้อยเนื้อแข็งชนิด Maclura cochinchinensis(Lour.) Corner ในวงศ์ Moraceae ขึ้นในป่าดิบ ต้นมีหนามแก่นเหลืองใช้ย้อมผ้าและทํายา, กะแล หรือ เข ก็เรียก.
น. คนชาติหนึ่งในเขตตังเกี๋ย.
น. เรียกไม้ยาว ๆ ที่ผูกเบ็ดที่ปลายสําหรับชักกบในรูว่า ขอแกว.
น. เบาะแส, ระแคะระคาย, ในคําว่า รู้แกว.
น. (๑) พริกแกว. [ดู ขี้หนู ๑ (๑)]. (๒) มันแกว. (ดู มันแกว ที่ มัน ๑).