แก่ง หมายถึง น. พืดหินหรือโขดหินที่กีดขวางทางน้ำ มักจะมีตามต้นแม่น้ำ.
ก. ขูดให้หมด; เคล็ด, ยอก, เช่น คอแก้ง.
น. เรียกไม้ชําระว่า ไม้แก้งก้น.
(ปาก) น. กลุ่มคนที่ตั้งเป็นก๊กเป็นเหล่า (มักใช้ในความหมายไม่ดี)เช่น แก๊งโจร แก๊งอันธพาล. (อ. gang).
น. เครื่องกินกับขนมจีนน้ายา มีมะระหั่นเป็นชิ้นเล็ก ๆแล้วลวกให้สุก.
น. รอยกากบาทหรือรอยขีดเขียน ซึ่งบุคคลทําไว้เป็นสําคัญ,ในทางกฎหมาย ถ้าทําลงในเอกสารโดยมีพยานลงลายมือชื่อรับรอง๒ คน หรือทําต่อหน้าพนักงานเจ้าหน้าที่ถือเสมอกับลงลายมือชื่อ.
น. ไม้ค้ายันไขว้เป็นรูปกากบาทระหว่างเสาเพื่อป้องกันโครงสร้างมิให้เซหรือรวน.
ก. พยายามเอารัดเอาเปรียบกันหรือจะเอาแต่ได้ข้างเดียว,ไม่ปรองดองกัน.