ความหมายของคำว่า ' แก่ตัว '

แก่บ้าน
(ถิ่น-พายัพ) น. ผู้ใหญ่บ้าน, นายบ้าน.
แก่ไฟ
ว. ใช้ไฟแรงเกินไป (มักใช้แก่การหุงหรือต้มที่ใช้ไฟแรงจนเกือบไหม้).
แก่แรด
ว. จัดจ้านเกินอายุ, แก่เกินอายุ, แก่มาก.
แก่วัด
ว. อยู่วัดนาน, มีท่าทีหรือความคิดเห็นแบบคนที่ได้รับการอบรมจากวัดหรืออยู่วัดนาน; รู้มาก.
แก่ ๒
บ. ใช้นําหน้านามฝ่ายรับ เช่น ให้เงินแก่เด็ก.
แก่ ๓
(ถิ่น-อีสาน) ก. ลาก เช่น แก่เกวียน.
แก้ ๑
น. ชื่อเบี้ยตัวโต ๆ สําหรับขัดผ้านุ่งให้ผิวเป็นมัน เช่น ผ้าลายเรียกว่า เบี้ยอีแก้ หรือ เบี้ยแก้ใหญ่. (ดู เบี้ยแก้ ประกอบ).