เกียรติ, เกียรติ-, เกียรติ์ หมายถึง [เกียด, เกียดติ-, เกียน] น. ชื่อเสียง, ความยกย่องนับถือ,ความมีหน้ามีตา. (ส. กีรฺติ; ป. กิตฺติ ว่า คำเล่าลือ, คำสรรเสริญ).
[เกียดติคุน] น. คุณที่เลื่องลือ, ชื่อเสียงโดยคุณงามความดี.
[เกียดนิยม] น. ความรู้ดีเด่นเหนือระดับปรกติที่มหาวิทยาลัยกําหนดไว้.
[เกียดติปฺระหฺวัด, เกียดปฺระหฺวัด] น. ประวัติที่ได้รับความสรรเสริญ,ประวัติที่เลื่องลือ.
[เกียดติพูม] น. เกียรติเพราะความนิยม.
[เกียดติยด] น. เกียรติโดยฐานะตําแหน่งหน้าที่หรือชาติชั้นวรรณะ.
[เกียดติสัก] น. เกียรติ, เกียรติตามฐานะของแต่ละบุคคล.
[เกียดมุก] น. อมนุษย์บริวารพระศิวะ ทำเป็นรูปหน้ายักษ์ปนหน้าสิงห์ ตากลมถลน ไม่มีคาง ปากแสยะ ไม่มีขากรรไกรล่างไม่มีร่างกาย ไม่มีแขนขา เชื่อกันว่าเป็นเทพเจ้ารักษาธรณีประตูเป็นเครื่องป้องกันบ้านเรือน ขับไล่เสนียดจัญไร และคอยคุ้มครองนับถือพระศิวะ มักทำเป็นลวดลายแกะสลักหรือปูนปั้น เช่นที่ทับหลังปราสาทหินบางแห่ง ตามซุ้มปรางค์หรือเจดีย์ และที่ฐานพระพุทธรูป, กาฬมุข หรือ หน้ากาฬ ก็เรียก.