เกี่ยง หมายถึง ก. อาการที่ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมทําเพราะกลัวจะเสียเปรียบกันเป็นต้น.
ก. เกี่ยงอย่างมีเงื่อนไข, เกี่ยงเอาเชิง.
ก. เลี่ยงไปทางตาย, ยอมตาย, เช่น หวั่นฤทธิ์คิดครั่นสงครามจักยุทธพยายาม คือขวัญสกนธ์เกี่ยงตาย. (สรรพสิทธิ์).
(ถิ่น-พายัพ) น. เดือนแรกของปีนับทางจันทรคติ คือ เดือนอ้าย.
(ถิ่น-พายัพ) ก. ขีดกา, ขีดไขว้.
(ถิ่น-พายัพ) น. ต้นลําเจียก. (ดู ลำเจียก).
[เกียด] ก. คด, ไม่ซื่อ, โกง, คร้าน.
ก. ซ่อนกล.