เกาลิน หมายถึง น. ดินเกาเหลียง. (อ. kaolin).
[-ไส] (แบบ) น. ผ้าไหม. (ส. เกาเศยฺย; ป. โกเสยฺย).
[-หฺลี] น. ชื่อประเทศและชนชาติหนึ่ง อยู่ในคาบสมุทรทางตะวันออกของทวีปเอเชีย.
[-เหฺลา] น. แกงมีลักษณะอย่างแกงจืด. (จ.).
[-เหฺลียง] น. ชื่อเหล้าจีนชนิดหนึ่ง. (จ.).
[-เหฺลียง] น. ชื่อดินชนิดหนึ่ง ใช้ปั้นทําเครื่องเคลือบดินเผาได้ดี,ดินเกาลิน ก็เรียก. (จ.).
น. ที่สําหรับนั่ง มีขาและพนักพิง มักยกย้ายไปมาได้ มีหลายชนิดถ้ามีรูปยาวใช้นอน เรียกว่าเก้าอี้นอน, ถ้าใช้โยกได้ เรียกว่าเก้าอี้โยก, ลักษณนามว่า ตัว. (จ.).
น. ส่วนของแผ่นดินที่มีน้ำล้อมรอบ; ละเมาะ, โดยปริยายใช้เรียกขึ้นพื้นที่ซึ่งมีต้นไม้เป็นต้นหนาแน่น มีทุ่งหรือที่เตียนล้อมรอบหรือสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น.