เกาลัดจีน หมายถึง น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Castanea mollissima Blumeในวงศ์ Fagaceae ขอบใบจักแหลม ดอกเล็ก สีน้ำตาลอ่อนเปลือกหุ้มผลหนามีหนามแหลม เมื่อแก่จะปริแยกออกจากกันเมล็ดเกลี้ยง เปลือกแข็ง สีน้ำตาลแกมแดง เนื้อในสีขาว กินได้.
น. ดินเกาเหลียง. (อ. kaolin).
[-ไส] (แบบ) น. ผ้าไหม. (ส. เกาเศยฺย; ป. โกเสยฺย).
[-หฺลี] น. ชื่อประเทศและชนชาติหนึ่ง อยู่ในคาบสมุทรทางตะวันออกของทวีปเอเชีย.
[-เหฺลา] น. แกงมีลักษณะอย่างแกงจืด. (จ.).
[-เหฺลียง] น. ชื่อเหล้าจีนชนิดหนึ่ง. (จ.).
[-เหฺลียง] น. ชื่อดินชนิดหนึ่ง ใช้ปั้นทําเครื่องเคลือบดินเผาได้ดี,ดินเกาลิน ก็เรียก. (จ.).
น. ที่สําหรับนั่ง มีขาและพนักพิง มักยกย้ายไปมาได้ มีหลายชนิดถ้ามีรูปยาวใช้นอน เรียกว่าเก้าอี้นอน, ถ้าใช้โยกได้ เรียกว่าเก้าอี้โยก, ลักษณนามว่า ตัว. (จ.).