เกามาร หมายถึง [-มาน] (โบ) น. กุมาร เช่น กูจะขอพระราชทานเกามารท้งงสองพระองค์. (ม. คําหลวง กุมาร).
น. ชื่อไม้ต้นขนาดเล็กชนิด Sterculia monosperma Vent. ในวงศ์Sterculiaceae ขอบใบเรียบ ดอกเล็ก สีชมพูอมเขียว เปลือกผลหนา ไม่มีหนาม เมื่อแก่จะปริแยกออกจากกัน เมล็ดเกลี้ยงสีน้ำตาลแกมแดง เปลือกไม่แข็ง เนื้อในสีขาว กินได้.
น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Castanea mollissima Blumeในวงศ์ Fagaceae ขอบใบจักแหลม ดอกเล็ก สีน้ำตาลอ่อนเปลือกหุ้มผลหนามีหนามแหลม เมื่อแก่จะปริแยกออกจากกันเมล็ดเกลี้ยง เปลือกแข็ง สีน้ำตาลแกมแดง เนื้อในสีขาว กินได้.
น. ดินเกาเหลียง. (อ. kaolin).
[-ไส] (แบบ) น. ผ้าไหม. (ส. เกาเศยฺย; ป. โกเสยฺย).
[-หฺลี] น. ชื่อประเทศและชนชาติหนึ่ง อยู่ในคาบสมุทรทางตะวันออกของทวีปเอเชีย.
[-เหฺลา] น. แกงมีลักษณะอย่างแกงจืด. (จ.).
[-เหฺลียง] น. ชื่อเหล้าจีนชนิดหนึ่ง. (จ.).