เกลียวกลม หมายถึง ก. กลมเกลียว.
น. กล้ามเนื้อที่สีข้าง.
น. กล้ามเนื้อที่คอ สําหรับทําให้เอี้ยวคอได้สะดวก.
น. เกลียวของนอตเป็นต้นที่ชำรุดไม่กินเกลียวกัน.
[เกฺลี่ยว-] น. โรคเปลี่ยวดํา.
[เกฺลือ] น. วัตถุที่มีรสเค็ม ใช้ประกอบอาหารเป็นต้น โดยทั่วไปได้มาจากน้ำทะเล, เกลือสมุทร ก็เรียก; (วิทยา) สารประกอบซึ่งประกอบด้วยโลหะหรือหมู่ธาตุที่เทียบเท่าโลหะกับอนุมูลกรด.
(เคมี) น. เกลือที่เกิดขึ้นโดยธาตุไฮโดรเจนชนิดที่แปรสภาพเป็นไอออนได้ ซึ่งมีอยู่ในโมเลกุลของกรด ถูกโลหะหรือหมู่ธาตุที่เทียบเท่าโลหะเข้ามาแทนที่ไม่หมด เช่น โซเดียมไฮโดรเจนซัลเฟต(NaHSO4). (อ. acid salt).
น. เกลือปรกติชนิดหนึ่งชื่อโซเดียมคลอไรด์ (NaCl) ลักษณะเป็นผลึกสีขาวละลายน้ำได้ มีมากในน้ำทะเล ใช้ปรุงอาหาร ทําเครื่องดองเค็ม,เมื่ออยู่ในสภาพบริสุทธิ์ที่สุด ใช้ละลายในน้ำกลั่นเรียกว่า น้ำเกลือสําหรับให้ผู้ป่วยโดยให้ทางเส้นเลือด ใช้ในอุตสาหกรรมทําสบู่อุตสาหกรรมผลิตโซดาแผดเผา. (อ. common salt).