เกรียว หมายถึง [เกฺรียว] ว. ลักษณะที่ต่อเนื่องกันมาก ๆ เป็นแถว ๆ เช่น มากันเกรียว,ลักษณะอาการที่เป็นอย่างเดียวพร้อม ๆ กัน เช่น ขนลุกเกรียว, เสียงเอ็ดอึงพร้อมกันหลาย ๆ เสียง เช่น หมาเห่าเกรียว เล่นกันเกรียว.
ว. เสียงเอ็ดอึงพร้อมกันหลาย ๆ เสียง, โดยปริยายหมายความว่าที่รู้และพูดกันทั่วไป เช่น เป็นข่าวเกรียวกราว.
[เกฺรี้ยว] ว. อาการที่แสดงความเดือดดาลหรือโกรธมาก เช่นอนิจจามาร้องอยู่เกรี้ยว ๆ. (มโนห์รา).
ก. แสดงกิริยาท่าทางพร้อมทั้งดุด่าว่ากล่าวเป็นต้นอย่างรุนแรงด้วยความโกรธ, กราดเกรี้ยว ก็ใช้.
ก. โกรธจัด, โกรธเกรี้ยว ก็ว่า.
ว. เกกมะเหรก, มีนิสัยเป็นพาล ชอบแกล้งชอบรังแกและเอาเปรียบเขา, มักใช้เข้าคู่กับคํา พาล เป็น พาลเกเร.
(ปาก) ว. ไม่เอางานเอาการ, ไม่เอาเรื่องเอาราว.
(ปาก) ว. ไม่ตรงไปตรงมา.