เกก หมายถึง ว. เก, เกไป, เรียกเขาวัวเขาควายเป็นต้นที่เฉออกไม่เข้ารูปกันว่าเขาเกก, เรียกงาช้างที่ปลายเฉออกไปว่า งาเกก เช่น งาเกกข้างหนึ่งเข้า โดยหลัง. (ตําราช้างคําโคลง), เรียกเสาเขื่อนที่เฉออกว่าเขื่อนเกก.
(ปาก) ก. วางท่า; ขับไล่. (จ.).
(ปาก) ก. ตีหน้าขรึมหรือทําหน้าตายเป็นต้น.
[-มะเหฺรก] ว. เกเร.
น. ชื่อไม้ล้มลุก ๒ ชนิดในสกุล Chrysanthemum วงศ์ Compositaeชนิด C. indicum L.ดอกเล็ก สีเหลือง กลิ่นหอม, เบญจมาศสวนก็เรียก, และชนิด C. morifolium Ramat. พันธุ์ดอกเล็ก สีขาวกลิ่นหอม, เบญจมาศหนู ก็เรียก, ทั้ง ๒ ชนิดใช้ดอกตากแห้งชงกับใบชา หรือต้มกับน้ำตาลใช้ดื่มแก้กระหาย.
ว. ขวาง ๆ รี ๆ, กีดเกะกะ, (ใช้แก่กิริยายืนและเดิน).
ก. กะ, คาดหมายไว้อย่างมั่นใจ, เช่น เก็งหมัด เก็งข้อสอบ.
ก. หวังหากําไรด้วยการเสี่ยง.