กู หมายถึง ส. คําใช้แทนตัวผู้พูด ในปัจจุบันมักถือกันว่าไม่สุภาพ,เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑.
(โบ) น. วิหาร เช่น ในกู่แก้วเกษมมฤคทายพนน้นน.(ม. คําหลวง ทศพร); (ถิ่น-พายัพ) อนุสาวรีย์, กุฏิ, เจดีย์.
ก. ส่งเสียงเป็นสัญญาณให้รู้ว่าอยู่ที่ไหน โดยปรกติเปล่งเสียง วู้.
(สํา) ก. ไม่ฟังคําทัดทาน, ห้ามไม่อยู่.
ก. ทําให้กลับคืนดีอย่างเดิม เช่น กู้เรือ กู้ชาติ กู้ชื่อ; เก็บเข้าที่เช่น กู้ข้าว กู้ผ้า; เอาเครื่องจับปลาขึ้นจากน้า เช่น กู้ไซ กู้ลอบ.
ก. ช่วยให้รอดปลอดภัย.
(ปาก) ก. ช่วยทําให้ชื่อเสียงคงดีอยู่.
ก. ยืมเงินโดยให้ดอกเบี้ย.