กุมเหง หมายถึง (ปาก) ก. ข่มเหง, รังแก, ใช้กําลังหรืออํานาจทําให้เดือดร้อน,คุมเหง ก็ว่า.
[-มาน] น. เด็กชาย. (ป., ส. กุมาร ว่า เด็กชาย, ลูกหลวง);ชื่อกัณฑ์ที่ ๘ แห่งมหาเวสสันดรชาดก.
[กุมาระละลิตา] น. ชื่อฉันท์วรรณพฤติแบบหนึ่ง กําหนดด้วย๒ คณะ คือ ช คณะ และ ส คณะ และเติมครุข้างท้ายอีก ๑ คำหรือ ๑ พยางค์ จึงมีบาทละ ๗ คำ หรือ ๗ พยางค์ (ตามแบบว่ากุมารลฬิตาชฺสฺคา) ตัวอย่างว่า อนึ่งนุชมีจิต สนิทกรุณะเปรมปรีดิสวามิมะนะภักดี ภิบาลบมิอนาทร. (ชุมนุมตำรากลอน).
(กลอน) น. กุมาร, เด็กชาย, เช่น เมื่อนั้น พระไชยเชษฐ์ความแสนเสนหาพยายามตามปลอบกุมารา อนิจจาปลื้มใจไม่ดูดี.(ไชยเชษฐ์), (ป.; ส. กุมาร ว่า เด็กชาย, ลูกหลวง).
น. เด็กหญิง. (ป., ส.).
[กุมุด] (แบบ) น. บัว, บัวขาว, บัวสาย. (ป., ส.); เลขนับจํานวนสูงเท่ากับ ๑๐,๐๐๐,๐๐๐ ยกกําลัง๑๕ หรือ ๑ มี๐ ตามหลัง ๑๐๕ ตัว.
น. ชื่อสัตว์เคี้ยวเอื้องชนิด Saiga tatarica ในวงศ์ Bovidaeมีถิ่นกําเนิดในแถบไซบีเรียตอนใต้มองโกเลียตะวันตกและจีนตะวันตกเฉียงเหนือ เขามีราคาแพง ใช้ทํายาได้.
น. ชาวป่าพวกหนึ่งคล้ายพวกมูเซอ.