กุณฑี หมายถึง [-ที] น. คนที, หม้อน้ำ, หม้อน้ำมีหู, เต้าน้ำ, เช่นพลูกัดชลกุณฑี ลูกไม้. (โลกนิติ). (ป., ส.).
[-โท] น. คนโท, หม้อน้ำ.
[-นาน] (แบบ) น. นกดุเหว่า เช่น การวิกระวังวน กุณาล.(สมุทรโฆษ). (ป., ส.).
น. คนง่อย. (ป., ส.); กระเช้า เช่น แลมีมือกุ?กุณีแลขอขุดธงง ก็ท่องยงงไพรกันดาร เอามูลผลาหารในพนาลี.(ม. คําหลวง วนปเวสน์).
ก. ตัด ในคําว่า กุดหัว ว่า ตัดหัว. ว. ด้วนสั้นหรือเหี้ยนเข้าไป เช่น ยอดกุด นิ้วกุด หางกุด. (ถิ่น-อีสาน) น. บึง, ลําน้ำที่ปลายด้วน.
(ปาก) น. โรงเก็บสินค้าหรือสิ่งของเป็นต้น, โกดัง ก็เรียก;เรียกรถบรรทุกขนาดใหญ่ชนิดหนึ่งว่า รถกุดัง. (ม. gudangว่า โรงงาน, โรงเก็บของ, ร้านขายของ).
น. ทองแกมแก้ว คือ เครื่องประดับเพชรพลอยหรือกระจกเช่น ลายปั้นกุดั่น คือ ลายปั้นปิดทองประดับกระจก, โกศกุดั่นคือ โกศทําด้วยไม้จําหลักปิดทอง ประดับกระจก; ชื่อลายเป็นดอกไม้ ๔ กลีบรวมกันอยู่เป็นพืด, ถ้าแยกอยู่ห่าง ๆ เรียกว่าประจํายาม.
(แบบ) ใช้เป็นสร้อยคําของ กุฎี เช่น สู่กุฎีกุดาสวรรค์.(ม. คําหลวง มัทรี).