ความหมายของคำว่า ' กุฎี '

ความหมายของคำว่า ' กุฎี '
กุฎี หมายถึง น. กระท่อมที่อยู่ของนักบวช เช่น พระภิกษุ, เรือนหรือตึกสําหรับพระภิกษุสามเณรอยู่. (ป., ส. กุฏิ).

กุฎุมพี
ดู กระฎุมพี. (ป. กุฏุมฺพิก; ส. กุฏุมฺพินฺ).
กุฏฐัง
น. โรคเรื้อนซึ่งทําให้อวัยวะเช่นมือและเท้ากุดเหี้ยนไป. (ป.).
กุฏไต
(แบบ) น. เสื้อชนิดหนึ่ง เช่น ห่มกุฏไตขอหง้า, โกตไต ก็ว่าเช่น ห่มโกตไตอวดอ้าง. (พยุหยาตรา). (เทียบอิหร่าน และตุรกี ว่า เสื้อกั๊กสําหรับทหาร).
กุฏิ ๑
[กุด, กุดติ, กุติ] น. เรือนหรือตึกสําหรับพระภิกษุสามเณรอยู่.(ป., ส.).
กุฏิ ๒
[กุด] น. ที่บรรจุศพที่ก่ออิฐถือปูนเป็นหลัง ๆ; เรือนที่ทําให้นกขุนทองนอน. (เทียบทมิฬ กูฏุ ว่า รังนก).
กุณฑ์
น. ไฟ เช่น เกิดกุณฑ์วุ่นวายทั้งเวียงชัย. (อิเหนา). (ส.).
กุณฑล
[-ทน] น. ตุ้มหู. (ป., ส.).