กุกกุฏ- หมายถึง [-กุตะ-] (แบบ) น. ไก่, ไก่ป่า, เช่น กุกกุฏ สังวัจฉร (ปีระกา). (ป.).
[-กุระ-] (แบบ) น. สุนัข, ลูกสุนัข, เช่น กุกกุร สังวัจฉร (ปีจอ). (ป.).
ดู รักหมู ที่ รัก ๑.
(แบบ) น. การชั่ว, การไม่ดี. (ส.; ป. กุกมฺม).
(โบ) ว. รุ่งเรือง, สุกใส, เช่น กุก่องกนกมี. (สมุทรโฆษ).
ว. ขรุขระ เช่น ทั้งน้ำใจก็ดื้อดันดุกุกะไม่คิดกลัว. (ม. ร่ายยาว ชูชก).
ว. ทะลึ่งตึงตัง.
[กุกุดทะ-] (โบ) น. กกุธภัณฑ์.