กินบวช หมายถึง ก. กินเครื่องกระยาบวชในลัทธิพิธี เช่นพิธีตรุษ, ใช้เข้าคู่กับคําถือศีล เป็น ถือศีลกินบวช, กินในเวลาตามกําหนดของการถือพรตในลัทธิศาสนา.
ก. ตื่นสายมาก ในความว่า นอนกินบ้านกินเมือง; (ปาก)ฉ้อราษฎร์บังหลวง.
(โบ) ก. ครองเมือง.
(ถิ่น-อีสาน, ชาวไทยอิสลาม) ก. กินเลี้ยงในงานทําบุญ.
(สํา) ก. ได้รับผลแห่งความดีที่ทําไว้แต่ปางก่อน (มักใช้เป็นสํานวนอุปมาแก่คนที่นอนกินนั่งกินสมบัติเก่า).
น. เรียกสลากที่จําหน่ายแก่ผู้ถือเพื่อรับรางวัลในการเสี่ยงโชคโดยผู้จําหน่ายหักส่วนลดเป็นกําไรว่า สลากกินแบ่ง.
ก. ว่าจ้างให้ทำอาหารใส่ปิ่นโตส่งให้ตามที่ตกลงกัน, ผูกปิ่นโตก็ว่า, (ปาก) ว่าปิ่นโต.
(สํา) ก. ทําอาการมีพิรุธขึ้นเอง, แสดงอาการเดือดร้อนขึ้นเอง.