กำไล หมายถึง น. ชื่อเครื่องประดับสําหรับสวมข้อมือหรือข้อเท้า ทําด้วยเงินหรือทองเป็นต้น, ราชาศัพท์เรียกกําไลมือว่า ทองพระกรกําไลเท้าว่า ทองพระบาท.
น. กําไลขื่อผี. (ดู ขื่อผี).
[-สด] (แบบ) ก. สลด, แห้ง, เศร้า, เช่น จักคอยเห็นข้าโหยหาแต่องคเอกา จะแสนกำสรดลำเค็ญ. (สุธนู).
[-สวน] (แบบ) ก. โศกเศร้า, คร่าครวญ, ร้องไห้, เช่น ไทกำสรดสงโรธ ท้ยนสงโกจกำสรวลครวญไปพลาง. (ม. คำหลวงทานกัณฑ์). (โบ กําสรวญ).
ก. กระเสาะ, เสาะ, เช่น เสือกซบสยบสกลลง กำเสาะโศกระด้าวดาล. (สุธน).
(โบ) ก. กันแสง เช่น กําแสงสมรมี กําเสาะจิตรจาบัลย์.(สูตรธนู).
[-หฺนด] ก. หมายไว้, ตราไว้. น. การหมายไว้, การตราไว้;(เลิก) บทบริหารบัญญัติคล้ายพระราชกฤษฎีกา โดยมากเป็นบัญญัติที่เกี่ยวกับบุคคลหรือข้าราชการบางจําพวก เช่นพระราชกําหนดเครื่องแบบแต่งกายข้าราชการฝ่ายทหารและพลเรือน.
น. ระเบียบการที่บอกถึงขั้นตอนของงานที่จะต้องทําตามลําดับ.