กำแพงเศียร หมายถึง น. ไก่พันทาง มีหงอนเป็นจัก ๆ. (พจน. ๒๔๙๓).
น. เรียกไม้ไผ่ที่ปล้องข้างในเป็นโรค มีสีดํา ๆ กลิ่นเหม็นว่ากําแพ้ง, กระแพ้ง ก็ว่า.
น. ชื่อว่านชนิดหนึ่ง ใบคล้ายหมากผู้หมากเมีย ต้นและใบเขียวมีลายดั่งว่านเสือ แต่ลายเบา มีพรายปรอท หัวเหมือนกระชายตุ้มรากกลมทอดไปยาว หัวมีกลิ่นหอม ใช้อยู่คงเขี้ยวเขานองา,อีกชนิดหนึ่งเรียก มายาประสาน เป็นว่านประสานบาดแผล.(กบิลว่าน).
ดูใน กําแพง.
น. (๑) ชื่อไม้พุ่มชนิด Lithosanthes biflora Blume ในวงศ์Rubiaceae ขึ้นตามป่าดิบ ใบเดี่ยว ออกตรงข้ามกันดอกสีขาว เนื้อไม้เป็นชั้น ๆ ใช้ทํายาได้. (๒) ชื่อไม้พุ่มรอเลื้อยชนิด Salacia chinensis L. ในวงศ์ Celastraceae ขึ้นตามป่าดิบ ใบเดี่ยว ออกตรงข้ามกัน ขอบใบจัก ดอกสีเขียวอมเหลือง ใช้ทํายาได้, ตะลุ่มนก หรือ น้านอง ก็เรียก.(๓) ดู ขมิ้นเครือ.
(โบ) น. กัมพู.
[-มะพฺรึก] (โบ) น. กัลปพฤกษ์ เช่น พวกประจํากํามพฤกษ์บังคมไหว้.(รามเกียรติ์ ร. ๒).
[-มะลาด] (โบ) น. กมลาสน์.